Paardrijden op de Lofoten, misschien zelfs in combinatie met de middernachtzon of het noorderlicht, is een geweldige ervaring. Zelf maakte ik in juni een reis van een week naar de Lofoten. In die maand gaat de zon helemaal niet onder op de Lofoten: het is dus dag en nacht licht. Dat maakt het ook heel makkelijk om ‘s avonds nog activiteiten te ondernemen – of misschien wel juist ‘s avonds. Want al gaat hij niet onder, de zon staat dan wel lager en dat levert heel mooi licht en lang avondrood op. En ik had mazzel, want toen ik op de Lofoten ging paardrijden op het strand, was het zonlicht fantastisch!
- Dit is mijn top 10 favoriete plekken in Noorwegen
- Hier vind je meer tips over je route naar Noorwegen
- Deze dingen vonden wij leuk om te doen in Noorwegen en hier reisgidsen en wandelgidsen voor Noorwegen
- Hier staan adresjes waar je fijn kunt overnachten in Noorwegen
- Op deze pagina vind je reizen naar Noorwegen van verschillende reisorganisaties en hier verzamel ik actuele kortingen en gratis extra’s
Waar paardrijden op de Lofoten?
In Hov, een dorpje op het eiland Gimsøya aan de noordkant van de Lofoten, vind je Hov Gård. Het is een heerlijke plek waar je kunt golfen, kamperen aan het strand, lekker kunt eten én het is een mooie plek als je wilt paardrijden op de Lofoten. Bovendien heeft Hov Gård een gunstige ligging voor het bewonderen van de middernachtzon. Heb je geen ervaring met paardrijden? Dat geeft niks, dat had ik ook niet. En je mag best weten dat ik het best een beetje spannend vond.
De ‘Midnight Sun Tours‘ van Hov Gård starten om 22.00 uur, dus ik had genoeg tijd om eerst even wat te eten in het bijbehorende restaurant Låven (daarover lees je meer in mijn blogpost over lekker eten op de Lofoten). Restaurant Låven heeft een mooi uitzicht op het strand, dus ik kwam al helemaal in de stemming. Na best veel grijze luchten (die zo hun eigen charme hadden) scheen de zon nu op de Lofoten, dus het kriebelde behoorlijk om eropuit te gaan.
Naar de stallen
Wel was het nog fris, dus ik had me lekker warm aangekleed. In de stallen van Hov Gård kreeg ik een helm – of noem je dat een cap bij paardrijden? Daarna kreeg ik een instructievideo te zien met informatie over hoe je op een paard klimt en er weer vanaf komt, hoe je de teugels vasthoudt en hoe je ervoor kunt zorgen dat het paard naar links of rechts, langzamer of juist sneller gaat. Ik hoopte maar dat ik geen dingen door elkaar ging halen en het paard juist sneller zou laten gaan. Van mij mocht het lekker rustig aan – en dat bleek het ook wel te zijn gelukkig. En bij deze IJslandse paarden moeten we onze billen gewoon in het zadel laten rusten en niet op en neer ‘wippen’. Daar hoefde ik dus niet bij na te denken.
Hoera, vers gras!
Ik kreeg paard Bragi toegewezen – een echte lieverd, zo werd me verteld. Maar de begeleiders die met ons mee zouden gaan hadden echter ook nog iets anders te vertellen over de paarden: ze waren momenteel wel een beetje ondeugend. Dat was ook wel te begrijpen. Het voorjaar was namelijk lang koud gebleven, maar ongeveer een week geleden was de temperatuur eindelijk gaan klimmen, met als gevolg dat het groen op de Lofoten als een gek was opgekomen. Overal langs de route lonkten verse grassprietjes en die waren – na de lange winter – natuurlijk onweerstaanbaar voor de paarden. Maar we moesten streng zijn. Als de paarden uit zichzelf besloten om onderweg te stoppen om van het gras te eten, dan moesten we ferm aan de teugels trekken.
Goed, dat moest lukken. Dacht ik. En op Bragi gaan en blijven zitten was ook al gelukt. We konden op weg!
Maar al gauw merkte ik hoe ongelofelijk sterk zo’n paard is. Binnen de kortste keren zag Bragi een lekker graspolletje en hup, daar ging zijn hoofd omlaag. Ik kukelde net niet voorover en hoorde de gids achter me roepen: “Pull! Pull! Pull! And squeeze the belly!” Want dat was de manier waarop ik Bragi zo ver moest krijgen om door te lopen en te wachten op het moment waarop hij naar hartenlust gras zou mogen eten.
Dit tafereel herhaalde zich regelmatig – en ik was niet de enige in de groep hoor. Het lag dus niet aan Bragi (of aan mij). De trek in gras was gewoon onweerstaanbaar. Toch merkte ik dat ik Bragi steeds beter begon aan te voelen. In plaats van pas aan de teugels trekken als zijn hoofd al beneden was, kon ik steeds beter aanvoelen wanneer hij weer in de verleiding kwam. Als ik hem dan meteen corrigeerde, ging dat een stuk makkelijker dan wanneer hij al aan het eten was. Natuurlijk was ik ook nog af en toe te laat, maar er waren ook momenten waarop ik het gevoel had dat we goed samenwerkten.
Over het strand
Helaas durfde ik het nog niet aan om onderweg de teugels los te laten en kon ik dus geen foto’s maken. Want wauw, wat was het mooi op het strand! De brede golven leken wel in een soort slowmotion op het strand af te rollen. Op weg naar het strand van Hovsvika reden we recht de laagstaande zon tegemoet. Het was inmiddels dus ongeveer zo’n 10 uur ‘s avonds, maar dat zou je totaal niet zeggen. (Dit was op 12 juni en ik vond het best een bizarre gedachte dat de zon hier pas op 18 juli weer voor het eerst zou ondergaan.)
Vlak voor de branding sloegen we linksaf, om aan de andere kant van het strand weer de duinen in te rijden.
Oh ja, dat was waar ook: heuvelop naar voren leunen om het Bragi wat makkelijker te maken. Prrrrrr! Kom op jongen, je kunt het.
Even verderop was nog een strandje (Hovsund) met uitzicht op een kleine vuurtoren. Daar pauzeerden we en mochten de paarden volop gras eten. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om om me heen te kijken. Afstappen deed ik maar niet, want dan moest ik er ook weer op zien te komen, zonder opstapje deze keer. Ondanks de wolkenpartij die vanaf zee kwam opzetten en de zon steeds verder versluierde, was het hier waanzinnig mooi.
Na de pauze liepen we langzaam via het strand weer terug naar de stallen. Terwijl ik Bragi in de gaten hield, probeerde ik zoveel mogelijk van de omgeving in me op te nemen.
Meer dan paardrijden
Dan sta ik weer met beide benen op de grond en neem ik afscheid van Bragi. Voordat ik terug rijd naar mijn hotelkamer in Skårungen, kijk ik nog even rond. Bij Hov Gård staan ook vakantiewoningen en er is een camping. Ook een mooie plek om te verblijven!
Vlak daarnaast ligt de beste golfbaan van heel Scandinavië: Lofoten Links. Daar kun je, als de middernachtzon schijnt, 24 uur per dag golfen.
Ook paardrijden op de Lofoten?
Zou jij ook wel eens willen paardrijden op de Lofoten? Je kunt deze excursie (en andere paardrijexcursies) boeken via de website van Hov Gård. Maar als je net als ik met Scandinaviëspecialist Nordic naar de Lofoten gaat, kunnen zij ook in één keer je reis, verblijf en activiteiten voor je regelen. En omdat de travel designers van Nordic regelmatig zelf afreizen naar de bestemmingen, hebben ze vast nog wel meer tips voor je. Bovendien heb je tijdens je reis toegang tot de Vamoos-app, waar ook heel veel tips en nuttige weetjes in staan. Hier vind je alle reizen van Nordic naar de Lofoten.
Meer tips voor de Lofoten vind je op de website van Visit Lofoten.
En had je de video over mijn week op de Lofoten al gezien? (Als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe reisvideo’s, kun je je abonneren op mijn YouTube-kanaal.)
Het hele jaar door in Scandinavische sferen? Daarvoor heb ik deze agenda gemaakt:
Of bestel hem rechtstreeks bij uitgeverij Edicola – dat kan hier.
Ik werd uitgenodigd om de Lofoten te bezoeken om erover te schrijven op Stralend Noorwegen.
Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Als jij via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik een kleine vergoeding. Dit gebeurt anoniem en kost jou niets extra’s. Samenwerkingen en affiliatelinks stellen mij in staat om deze website te onderhouden en jou van informatie te blijven voorzien. Meer hierover lees je in mijn disclaimer/privacyverklaring.
